Pantoprazol, omeprazol to inhibitory pompy protonowej (IPP), występują jako substancje aktywne preparatów bez recepty, zażywanych na niestrawność, zgagę, nadkwaśność, refluks. Mimo, że są nagminnie reklamowane jako bezpieczne suplementy diety, są bardzo groźne dla zdrowia. Dlaczego? IPP zaburzają proces trawienia, a także prowadzą do rozwoju raka żołądka. Potwierdzeniem tego faktu są badania kliniczne, wolne od wpływu firm farmaceutycznych.

Inhibitory pompy protonowej to leki stosowane m.in. przy refluksie, zgadze, nadkwaśności, chorobie wrzodowej , krwawieniach z górnego odcinka przewodu pokarmowego, a także przy po prostu przy wstępujących bólach żołądka.

Substancja aktywna w IPP to: omeprazol, lanzoprazol, pantoprazol, rabeprazol, eomeprazol, tenatoprazol, ilaprazol.

Krótkotrwałe stosowanie jest bezpieczne

Krótko trwałe, nawet 6-miesięczne stosowanie inhibitorów pompy protonowej jest bezpieczne. Mogą jednak występować działania niepożądane takie jak: ból głowy, nudności, bóle brzucha, biegunki lub zaparcia, nadmierne wytwarzanie gazów oraz wysypkę skórną.

terapia IPP powyżej 1 roku stwarza zagrożenie rakiem żołądka

Długotrwałe stosowanie IPP powoduje utrzymujący się stale wzrost pH w żołądku, który stymuluje wydzielanie gastryny. Zwiększona ilość gastryny wiąże się z możliwością uszkodzenia komórek ściany żołądka i rozwojem rakowiaka oraz powstawaniem polipów.

Badania kliniczne potwierdziły ponad 4-krotnie większe ryzyko wystąpienia polipów dna żołądka , przy terapii IPP trwającej dłużej niż rok. Ryzyko wystąpienia rakowiaka oraz poliów jest tym większe, im dłużej pacjent zażywa inhibitory pompy protonowej.

dysbioza jelitowa

Kwaśne środowisko żołądka stanowi istotną barierę dla bakterii wnikających do organizmu drogą pokarmową. Zwiększając PH żołądka, organizm nie posiada już tej bariery ochronnej, przez co patogenne szczepy bakterii kolonizują się zarówno w żołądku jak i jelitach. Konsekwencją są zaburzenia trawienia oraz dysbioza jelitowa.

zwiększone zakażenia bakteryjne

Badania kliniczne nad IPP potwierdzają wpływ leków na wzrost stężenia bakterii w soku żołądkowym. Najczęściej występują szczepy bytujące w jamie ustno-gardłowej, takie jak Stomatococcus, Streptococcus i Neisseria.

Zanotowano również zwiększone ryzyko wystąpienia zakażeń jelitowych szczepami bakterii takimi jak: Salmonella, Campylobacter, Shigella czy Vibrio cholerae, Clostridium difficile.

ograniczone wchłanianie składników odżywczych.

Prawidłowo przebiegający proces trawienia wymaga kwaśnego środowiska żołądka. Działanie enzymów trawiennych na białka, tłuszcze, węglowodany, jak również uwalnianie pierwiastków dostarczanych z dietą przebiega najkorzystniej w niskim PH górnego odcinka przewodu pokarmowego.

Wyniki badań wskazują, że przy długotrwałym stosowaniu IPP występują zaburzenia wchłaniania witaminy B12, która dostarczana jest z białkiem.

Pojawiły się również doniesienia o zwiększonej częstości złamań biodra u pacjentów po 50 r.ż., stosujących IPP przez ponad rok. Fakt ten sugeruje zaburzenia wchłaniania wapnia.